از کودکی به یاد داریم که بزرگترها همواره در لحظات سخت و تنگناهای زندگی به ما گفته اند “حتما حکمتی در کار است”، ” شاید مصلحت این بوده است”، کانون چنین جملاتی همواره یک چیز است : زنده نگه داشتن شعله امید در وجود ما. امید ماهیتی آینده نگر دارد و فرد امیدوار کسی است که خود را درآینده حس می کند . امید تنها چیزی است که ما را در شرایط دشوار به سمت هدف اصلی “زندگی به معنای وسیع آن ” راهبری می کند.

در مورد بیماران مبتلا به سرطان چون در اثر بیماری خود یک آینده مبهم را پیش رو دارند ، با ناامیدی روبرو می شوند و از آنجا که به واسطه بیماری از دیگران کناره گیری می کنند، جلسات گروهی می توانند راهی برای بازگشت این افراد به زندگی باشد و جلساتی که با مفهوم امید باشد می تواند باعث بهتر کنار آمدن آنها با بیماری و افزایش توان مقابله آنها با بیماری گردد.

اهمیت امید در زندگی چنان است که قرآن کریم درآیات متعدد به طرحامید برای انسان می پردازد. برای نمونه در سوره یوسف آیه 187 بیان می فرماید که: ای فرزندان بروید و از حال یوسف و برادرانش تحقیق کنید و از رحمت خدا نا امید نباشید.

از این آیه می توان استنباط کرد که روحیه شخصی با امید رسیدن به هدف و تقویت ایمان به خدا می تواند در برابر سختی ها واکنش مثبت از خود نشان دهد .لذا با توجه به مطالب فوق جلسات امیدافزایی با هدف ارتقاء امید بیماران از طریق امید یابی با پیدا کردن هدف و معنای جدید و اینکه فرد در رسیدن به اهداف عامل است برگزار می گردد.

این جلسات با حضور بیماران در مرکز کنترل سرطان انتخاب برگزار گردید،گفتنی است مدرس آن خانم رئیسی روانشناس مرکز می باشد.