به گزارش روابط عمومی مرکز کنترل سرطان انتخاب (مکسا) به نقل از ایرنا، آرمین شیرازه محبت افزود: احساس باخت و از دست دادن روحیه یکی از بزرگترین عواملی است که موجب تسلیم بیمار در برابر بیماری می شود.

وی اظهار کرد: به نظر من بیماری هم همچون دیگر پدیده های طبیعی دیگر، نوعی نعمت الهی است و حکمتی عظیم و بیکران در پشت آن نهفته است که نزدیک شدن به درگاه الهی و رسیدن به خودشناسی و خداشناسی بخشی از این حکمت الهی است.

شیرازه محبت گفت: من پس از دچار شدن به این بیماری شعار ˈمی خواهم، می توانم و می شودˈ را ملکه ذهن خود قرار دادم و با روحیه ای خوب، اعتماد به نفسی بالا و عزمی راسخ شروع به درمان ذهن و روانم در کنار مدوای جسمم کردم و خوشحالم که توانستم با ایمان قوی همراه با مدارا با بیماری به بهبودی برسم.

وی گفت: امید به زندگی رشته ای ناگسستنی بین انسان ها و خدواند متعال است و اگر بخواهیم همواره چراغ امید در وجود ما روشن بماند، باید در تقویت این رشته الهی نهایت تلاش خود را به کار ببندیم.

وی ادامه داد: از اوایل سال 90 در حالی که فقط دو هفته از آغاز زندگی مشترکم می گذشت متوجه شدم که دچار یک توده بد خیم سرطانی در ناحیه شکم شدم.

شیرازه محبت گفت: به دلایل خانوادگی درمان من با یکسال وقفه آغاز شد و از اردیبهشت سال 91 معالجه ام با شیمی درمانی به صورت سه جلسه در هفته آغاز شد و این وقفه یکساله موجب شده بود تومور من به اندازه یک توپ فوتبال رشد کند و در کنار آن یکی از کلیه هایم را نیز از دست دادم.

وی افزود: ولی خدا را شاکرم که با روحیه بالای خودم، حمایت های بی دریغ همسر و اطرافیانم و تلاش های شبانه روزی پزشکان و اعضای انجمن حمایت از بیمارات سرطانی توانستم سلامتی از دست رفته ام را باز پس گرفته و بسیار خوش بین تر و با نشاط تر از مردم عادی به زندگی طبیعی و سالم گذشته برگردم.

وی گفت: مطمئنا این بیماری تا آخر عمرم در جسم من وجود خواهد داشت و شاید روزی بخواهد مجددا به رشد خود ادامه دهد، ولی باید بداند که من قوی تر از او هستم و با روحیه ای خوش و صورتی شاد و متبسم به مقابله اش می روم.

وی ادامه داد: تمامی دست اندرکاران مرکز درمانی امید ارومیه و انجمن حمایت از بیماران سرطانی آذربایجان غربی فرشتگان نجات بیماران هستند و بدون هیچگونه چشم داشتی در جهت بهبودی کامل نیازمندان تلاش می کنند که جا دارد من دست همه این عزیزان را با افتخار ببوسم.

شیرازه محبت ورزش کردن، پیاده روی صبحگاهی و انجام فعالیت های بدنی و حضور در محافل و مجالس شاد و مفرح را از جمله برنامه هایی عنوان کرد که نقش موثری در بهبود وضعیت روحی و روانی بیماران داشته و در تسریع روند بهبودی مفید است.