وضعیت نظام مراقبت‌های حمایتی و تسکینی در اردن

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت طبق گروه بندی کشورهای مختلف بر اساس وضعیت مراقبتهای حمایتی و تسکینی اردن در گروه B3  قرار دارد که مشخصات این گروه شامل موارد زیر است:

گروه B3 با تامین خدمات به شکل سراسر‌ی:

− توسعه فعالیت‌های مراقبت‌های تسکینی در مناطق متعدد و وجود حمایت‌ها‌ی محلی در آن مناطق؛

− وجود چندین منبع تامین بودجه؛

− در دسترس بودن مورفین؛

− ارائه خدمات مراقبت‌های تسکینی توسط تامین کنندگانی مستقل از سیستم مراقبت‌های بهداشتی؛

− وجود بعضی برنامه‌های اموزشی و تربیتی مرتبط با مراقبت‌های تسکینی در هاسپیس ها(ساختارها‌ی ارائه کننده خدمات).

وضعیت نظام مراقبت‌های حمایتی و تسکینی از دیدگاه ساختار ارائه خدمات

در اردن، چهار خدمت مراقبت‌های تسکینی توسط دو سازمان ملک حسین  و الملاة  ارائه می‌شود. همچنین بیمارستان آل بشیر  به ارائه مراقبت‌های مشاوره ا‌ی می‌پردازد. از طرفی، تسکین درد و علائم برا‌ی بیماران سرطانی در برخی بخش‌های آنکولوژ‌ی در بیمارستانها‌ی عمومی در امان و اربد دیده میشود.

موسسه الملاة که در سال 1993 تاسیس شده یک بنیاد غیردولتی بوده و در قالب سازمان غیردولتی داوطلبانه در اردن فعالیت می‌کند. از اواسط دهه 1990 ، این موسسه به طور متوسط مراقبت‌های تسکینی را برا‌ی 45 نفر در سال فراهم می‌کند که بین 3-10 درصد آنها اطفال و جوانان زیر 19 سال هستند. این موسسه، مراقبت در منزل را به شکل جامعی شامل مراقبت‌های پزشکی و پرستار‌ی، حمایت روانی و معنو‌ی به بیماران و خانواده‌های آنان ارائه می‌دهد.

مرکز سرطان ملک حسین نیز در سال 1997 تاسیس شده و یک بیمارستان دولتی است که به درمان بیماران (بزرگسالان و اطفال) سرطانی اختصاص یافته است. این بیمارستان تنها مرکز با بخش تخصصی مراقبت‌های تسکینی در اردن است و بیماران از همه نقاط اردن به این بیمارستان ارجاع داده می‌شوند. ظرفیت آن 148 تخت بوده و در حال حاضر در هر سال به بیش از 2300 بیمار هاسپیس این مرکز در اکتبر 2004 تاسیس شده که مراقبت‌های تسکینی از جمله پزشکی، پرستار‌ی، فیزیوتراپی، تغذیه، و حمایت روانی را در بیمارستان و یا در خانه به بیماران بزرگسال در پایان زندگی آنها ارائه می‌دهد. دو خدمت مراقبت‌های تسکینی شامل مشاوره بیمارستانی و مراقبت در منزل نیز توسط تیم هاسپیس آن ارائه می‌شود.

هم چنین سه واحد انکولوژ‌ی عمده در بیمارستان‌های دولتی در امان وجود دارد که خدمات تسکین درد و علائم به بیماران مبتلا به سرطان را در پایان عمر ارائه می‌دهد، با این حال خدمات تخصصی مراقبت‌های تسکینی در همه بیمارستان‌های دولتی برا‌ی بزرگسالان و یا اطفال در دسترس نبوده و عمده خدمات در شهر امان است.

تیم مشاوره‌ای بیمارستانی	مراقبت در منزل	مجموع
2	2	4

وضعیت نظام مراقبت‌های حمایتی و تسکینی از دیدگاه فرایندها‌ی اصلی

پوشش مراقبت‌های حمایتی و تسکینی

با داشتن 5.4 میلیون جمعیت و مجموعا چهار سرویس مراقبت‌های تسکینی، نسبت خدمات به جمعیت در اردن برابر( 1:1325 می‌باشد.

ارائه خدمات حمایتی و تسکینی

مراقبتها از دیدگاه جسمانی، معنو‌ی و ر وانی و فرهنگی اقتصاد‌ی در این کشور مد نظر قرار گرفته است.

وضعیت نظام مراقبت‌های حمایتی و تسکینی از دیدگاه فرایندها‌ی پشتیبان

تامین نیرو‌ی انسانی

موسسه الملاة تیمی از شش عضو تمام وقت (مدیر هاسپیس، پزشک و چهار پرستار) و چهار عضو پاره وقت دارد (متخصص درد، مددکار اجتماعی، متخصص تغذیه و یک روحانی مذهبی )دارد. داوطلبان اجتماعی نیز در فعالیتها شرکت کرده و از تیم حمایت می‌کنند.

مرکز سرطان ملک حسین نیز تیمی متشکل از 30 عضو تمام وقت و پاره وقت به ترتیب زیر دارد: مدیر تیم، مدیر پزشکی، یک پزشک هاسپیس، یک مدیر پرستار‌ی، پرستار هماهنگ کننده مراقبت در منزل، سرپرستار واحد، هماهنگ کننده تیم مشاوره ، 19 نفر پرستار، روانشناس، مددکار اجتماعی، فیزیوتراپیست، یک متخصص تغذیه، و منشی تیم.

آموزش نیرو‌ی انسانی

مرکز سرطان ملک حسین در حال همکار‌ی با سازمان جهانی بهداشت به منظور توسعه یک برنامه آموزشی جامع مراقبت‌های تسکینی و ایجاد یک مرکز آموزش منطقه ا‌ی در داخل بیمارستان برا‌ی متخصصان علاقه مند و دانشجویان پزشکی و پرستار‌ی می‌باشد. سازمان جهانی بهداشت هم چنین در گسترش آموزش در بیمارستان آل بشیر فعالیت می‌کند. موسسه الملاة نیز متعهد به آموزش مردم و متخصصان در زمینه مزاقبت‌های تسکینی است.

تامین دارو

میزان مصرف داروها‌ی نارکوتیک در اردن در سال 2002:

کودئین: 35 کیلوگرم

مورفین: 3 کیلوگرم

پتیدین: 24 کیلوگرم

از سال 2003 ، وزارت بهداشت برنامه ملی مراقبت‌های تسکینی با حمایت سازمان جهانی بهداشت ایجاد کرده است که یکی از جنبه‌های مهم این برنامه، تسهیل سیاست مناسب مصرف اپیوئید هاست.

تامین منابع مالی

بیماران در صورت نیازمند بودن می‌توانند به خدمات رایگان سازمان‌های مردم نهاد موسسه آل ملاة دسترسی داشته باشند، در غیر این صورت وجه اندکی به ازا‌ی خدمات از آنان دریافت می‌شود.

در مرکز سرطان ملک حسین نیز که یک بیمارستان دولتی است، مراقبت‌های تسکینی و منابع مالی آن توسط سازمان‌های خیریه غیر دولتی حمایت می‌شود.

هم چنین از سال 2004 ، دولت به ارائه خدمات یارانه ا‌ی برا‌ی همه شهروندان اردنی مبتلا به سرطان می‌پردازد، بدین صورت که بیماران مبتلا به سرطان می‌توانند به طرح بیمه دولتی دربار سلطنتی (بدون در نظر گرفتن وضعیت بیمه سلامت قبلی) بپیوندند، و در این صورت تنها نیاز به پرداخت حدود 10 درصد از هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی خواهند داشت.

مراقبتهای حمایتی و  تسکینی در استرالیا:

در استرالیا و بسیاری دیگر از نقاط جهان، تقاضا برای خدمات مراقبت تسکینی به دلیل افزایش سن جمعیت و افزایش شیوع سرطان و سایر بیماری های مزمن همراه با پیری در حال افزایش است

مراقبت های تسکینی در استرالیا تقریباً در همه زمینه هایی که خدمات بهداشتی ارائه می شود، از جمله واحدهای نوزادی، خدمات کودکان، اقدامات عمومی، بیمارستان های حاد، خدمات مراقبت از سالمندان،  خدمات اجتماعی و خدمات عمومی ارائه می‌شود.

خدمات تخصصی مراقبت‌های تسکینی در موقعیت‌ها و مراکز مختلفی از جمله خدمات مشاوره تخصصی، بستری در بیمارستان، مراکز تخصصی بستری، نقاهتگاه‌ها و خدمات تخصصی مبتنی بر جامعه ارائه می گردد. مراقبت‌های ویژه تسکینی متشکل از تیم‌های چند رشته‌ای آموزش دیده و با تجربه با مهارت‌های تخصصی برای ارائه مراقبت‌های حمایتی و تسکینی به افرادی است که دارای نیازهای تسکینی پیچیده و مداوم هستند.

مدل دقیق ارائه مراقبت در سراسر استرالیا متفاوت است ، هر ایالت و سرزمین رویکردی را برای ارائه خدمات مربوط به مراقبت تسکینی مشخص کرده اند. آنها همچنین دارای مشخصات دموگرافیک و خصوصیات جغرافیایی و تقاضاهای مختلفی برای انواع خاصی از خدمات هستند. در دهه گذشته، تمرکز بر گسترش رویه تیم های متخصص مراقبت تسکینی برای حمایت از ارائه دهندگان مراقبت های تسکینی اولیه ، اغلب از طریق مشاوره یا کنسرسیوم بوده است.

در حالی که مراقبت های تسکینی می تواند در موارد مختلفی به بیماران ارائه شود ، اما معمولاً بین مراقبت های ارائه شده در بیمارستان ها (شامل بیمارستان ها یا بخش های ویژه مراقبت های تسکینی) و مراقبت های ارائه شده در جامعه (مانند خانه بیمار یا مراکز نگهداری از سالمندان) تمایز قایل می شوند.

سیاست های ملی مراقبت های تسکینی

دولت های استرالیا متعهد شده اند تا از طریق استراتژی مراقبت تسکینی ملی ۲۰۱۸ به نیازهای مراقبت تسکینی استرالیایی ها پاسخ دهند . این نسخه از استراتژی براساس اولین استراتژی ملی مراقبت های تسکینی که در سال ۲۰۰۰  منتشر شد و نسخه دوم آن که در سال ۲۰۱۰  منتشر شد شکل گرفته است.

استراتژی ۲۰۱۸  پس از ارزیابی استراتژی سال ۲۰۱۰  ایجاد شد ، و حاصل رایزنی و مطالعات گسترده ایست که  وزارت بهداشت استرالیا با همکاری ادارات بهداشت سرزمین ها، بالینگران، بیماران و خانواده ها، پزشکان و طیف وسیعی از ارائه دهندگان خدمات و سایر سازمان های اصلی درگیر مراقبت تسکینی انجام داده است .

این استراتژی تعدادی از اهداف اولویت بندی شده شامل جمع آوری داده ها ، نظارت و گزارش دهی قوی را شامل می شود و شامل یک برنامه اجرایی و یک برنامه نظارت و ارزیابی است که هدف آن شناسایی و پاسخگویی به تقاضا برای خدمات مراقبت تسکینی در سراسر استرالیا است. این اهداف شامل ایجاد و افزایش ظرفیت و کیفیت همه بخشهای مربوطه برای ارائه مراقبت تسکینی، مناسب و مؤثر برای همه استرالیاییانی است که به آن نیاز دارند.

علاوه بر استراتژی ، هر ایالت و منطقه طیف وسیعی از امکانات را برای بهبود ارائه خدمات مراقبت از تسکین در اختیار دارد. به عنوان مثال ، برخی از حوزه های قضایی دارای برنامه های بومی برای بهبود خدمات هستند ، مانند برنامه پایان زندگی و مراقبت تسکینی نیوساوث ولز ۲۰۱۹  – ۲۰۲۴  ، برنامه استراتژیک مراقبت تسکینی ویکتوریا ۲۰۱۸  – ۲۰۲۲.

یک برنامه استراتژیک نیز برای بهبود اطلاعات ملی در زمینه مراقبت تسکینی و مراقبت از پایان زندگی توسط موسسه بهداشت و رفاه استرالیا در حال تهیه است. این داده ها، اولویت های بنیادی برای بهتر شدن نظام ملی مراقبت های تسکینی استرالیا در آینده را فراهم می کند.

بخشهای ویژه بستری مراقبتهای تسکینی در بیمارستانهای دولتی

واحد بستری مراقبت های تسکینی تخصصی یک واحد تخصصی ارائه دهنده خدمات مراقبت تسکینی است و می تواند شامل امکانات و بخشهای مستقر در بیمارستان باشد. داده های مربوط به واحدهای مراقبت از بیمارستان در سراسر بیمارستان های دولتی از بانک اطلاعات ملی موسسات بیمارستان عمومی (NPHED) گرفته شده است. اطلاعات مربوط به بیمارستانهای خصوصی ، از جمله امکانات و خدمات تخصصی بیمارستانهای حاد و روانپزشکی ، از مجموعه خصوصی موسسات بهداشتی بدست آمده است ، که از یک نظرسنجی سالانه جمع آوری اطلاعات مربوط به فعالیتهای بیمارستانهای خصوصی در استرالیا تهیه شده است ، اما در سالهای 17-2016 متوقف شد. اگرچه خدمات مراقبت تسکینی ممکن است در طیف وسیعی از موقعیت ها و مراکز ارائه شود ، اما تعداد واحدهای تخصصی بستری مراقبت های تسکینی به دلیل نقش تخصصی آنها در ارائه مراقبت های تسکینی در این بخش گزارش می شوند. علاوه بر این ، اطلاعات به دست آمده از NPHED شامل همه خدمات مراقبت تسکینی در استرالیا نیست. به عنوان مثال ، ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی خصوصی / بیمارستان هایی که خدمات مراقبت تسکینی بستری در بیمارستان را ارائه می دهند ، در حوزه NPHED نیستند. در سال های 17-2016 ، در مجموع 133 بیمارستان دولتی در سراسر کشور گزارش کرده اند که یک واحد بستری در بیمارستان مراقبت تسکینی متخصص مراقبت از بیمارستان دارند. این نسبت، نشان دهنده 1 در 5 (19.8٪) از 673 بیمارستان دولتی (به استثنای بیمارستانهای روانپزشکی عمومی) در استرالیا است. حدود یک سوم (6/31 درصد) بیمارستانهایی که دارای واحد بستری مراقبتهای تسکینی تخصصی هستند در نیو ساوث ولز واقع شده اند. حدود یک چهارم (4/26 درصد) بیمارستانهای دولتی در شهرهای بزرگ به ترتیب دارای واحد بستری مراقبت های تسکینی ویژه و به ترتیب 1 از 5 (5/17 درصد) در بیمارستانهای منطقه ای و از راه دور (1/19 درصد) اند.

داروهای مربوط به مراقبت تسکینی

داروها یکی از اجزای مهم مراقبت از بیماران تسکینی است. یکی از ویژگیهای مراقبت تسکینی “تسکین درد و سایر علائم ناراحت کننده” است ( WHO 2014 ). در اکثر موارد ، این شامل داروهایی است که توسط پزشک معالج تجویز می شود.

اطلاعات مربوط به داروهای ارائه شده در این بخش از طریق طرح مزایای دارویی (PBS) و طرح مزایای دارویی بازپرداخت (RPBS) تهیه می شود. از طریق این طرح ها ، دولت استرالیا هزینه محصولات دارویی ذکر شده در برنامه مزایای دارویی را یارانه می دهد. در سال 2004 ، دولت استرالیا برنامه مزایای دارویی برای مراقبت از تسکین را به عنوان زیرمجموعه برنامه PBS برای بهبود دسترسی به داروهای اساسی و مقرون به صرفه برای بیماران تحت مراقبت تسکینی معرفی کرد. علاوه بر داروهای ذکر شده در برنامه مراقبت تسکینی ، بیمارانی که تحت مراقبت های تسکینی قرار دارند، می توانند به داروهایی در لیست های کلی برنامه PBS / RPBS مانند اکسی کدون نیز دسترسی داشته باشند. با این حال ، فقط در مورد داروهای ذکر شده در برنامه مراقبت تسکینی و داروهای تجویز شده (و متعاقباً توزیع) توسط متخصصان پزشکی تسکینی در این فصل بحث شده است. از نسخه های قبلی به عنوان نسخه های مربوط به مراقبت تسکینی یاد می شود . به دلیل تغییرات قابل توجه در سطح محدودیت برخی از داروها که از ژوئن ۲۰۱۶  در برنامه مراقبت تسکینی ذکر شده است ، داده های سالهای ۲۰۱۶ -۱۷   به بعد با سالهای گذشته قابل مقایسه نیستند.

داروهای مربوط به مراقبت تسکینی طبق برنامه مراقبت تسکینی PBS ، ممکن است برای بیمارانی با “بیماری های فعال ، پیشرونده و بسیار پیشرفته که پیش آگهی برای آنها محدود است و تمرکز مراقبت بر کیفیت زندگی آن ها قرار دارد تجویز شود. داروهای مورد بحث در این بخش شامل داروهای توزیع شده برای درمان مراقبت تسکینی است. با این وجود ، احتمالاً برخی از داروها به دلایل دیگری غیر از مراقبت تسکینی ، توسط متخصصان طب تسکینی تجویز می شوند. بعلاوه ، ممکن است برخی از داروهای دیگر که به عنوان بخشی از مراقبت تسکینی تجویز شوند.

انواع متخصصان بهداشت قادر به تجویز داروهایی هستند که در برنامه مراقبت های تسکینی ذکر شده است ، از جمله متخصصان پزشکی تسکینی ، سایر پزشکان ، پزشکان عمومی و پزشکان پرستار.

به طور عمده، داروهای موجود در برنامه مراقبت های تسکینی PBS / RPBS در گروه های زیر قرار می گیرند:

• مسکن (داروهای تسکین دهنده درد)
• ضد صرع (داروهایی که تشنج را درمان می کنند)
• محصولات ضد التهاب و ضد روماتیسمی (داروهایی که التهاب را درمان می کنند)
• داروهایی برای اختلالات عملکردی دستگاه گوارش (داروهایی که عملکرد دستگاه گوارش را مختل می کنند)
• داروهای یبوست (ملین)
• روانگردان ها (داروهایی که باعث آرامش و کاهش فشار سیستم عصبی مرکزی می شوند)
• داروهای دندانپزشکی (داروهایی که بیماریهای دهان را درمان می کنند).

طبق مطالعه ای، محصولات ضد التهاب و ضد روماتیسمی معمول ترین نوع داروی یارانه ای تجویز شده (54.0٪) و به دنبال آن مسکن ها (35.4٪) و داروهای یبوست (6.8٪) است.

پزشکان عمومی اکثریت (94.3٪) داروهای مربوط به مراقبت تسکینی یارانه ای را تجویز می کنند. سایر پزشکان (از جمله متخصصان پزشکی سایر رشته ها و پزشکان پرستار) 5.2٪ از داروها را تجویز می کنند و پس از آن متخصصان پزشکی تسکینی (0.5٪) داروها را تجویز می کنند. در این مطالع داروهای یارانه ای تجویز شده با توجه به نوع پزشک، متفاوت بوده است. با این حال ، داروهای ضد التهاب و ضد روماتیسمی و مسکن 2 گروه دارویی متداول برای همه انواع پزشک ، به استثنای متخصصان پزشکی تسکینی که به احتمال زیاد داروهای مسکن تجویز می کنند ، بوده اند. به دنبال آن داروهایی برای اختلالات عملکردی دستگاه گوارش.

نسخه های مربوط به مراقبت تسکینی توسط ایالت و سرزمین

میزان نسخه های مربوط به مراقبت های تسکینی یارانه ای که در سال های 18-2017-1999 به صورت ملی توزیع شد ، 3.020.6 در هر 100000 نفر جمعیت بود. نرخ ها از 1،504.2 در هر 100،000 نفر جمعیت در سرزمین شمالی تا 5،031.1 نفر در تاسمانی بود.

در سطح ملی ، داروهای ضد التهاب و ضد روماتیسمی بالاترین نرخ نسخه یارانه ای را برای همه ایالت ها و مناطق به خود اختصاص داده اند و به دنبال آن مسکن ها و داروهای یبوست (به ترتیب 1،631.3 ، 1.069.2 و 205.4 به ترتیب در هر 100000 نفر جمعیت).

یارانه داروهای مربوط به مراقبت تسکینی PBS / RPBS

حدود 20.6 میلیون دلار برای مزایای داروهایی كه در برنامه مراقبت های تسكینی قرار گرفته اند (67 دلار به ازای هر بیمار) در سطح كشور پرداخت می شود. هزینه متوسط ​​هر بیمار از 56 دلار برای سرزمین شمالی تا 150 دلار برای هر بیمار در سرزمین پایتخت استرالیا متغیر است. در سطح ملی، داروهای ضد درد حدود دو سوم این هزینه (8/68 درصد) و محصولات ضد التهابی و ضد روماتیسمی (2/20 درصد) را تشکیل می دهند. نسبت مزایای پرداخت شده برای داروهای ضد درد از 64.0٪ برای سرزمین شمالی تا 88.3٪ برای سرزمین پایتخت استرالیا متغیر است.

تاثیر فاصله از مراکز ارائه خدمت

بیشترین بستری شدن در بخش مراقبت های تسکینی در سالهای 18-2017 در بخشهای دولتی و خصوصی بیمارستان ها مربوط به بیمارانی بوده است که در شهرهای بزرگ (63.0٪) زندگی می کرده اند، با افزایش فاصله از شهر های بزرگ، نسبت بستری شدن در بیمارستان های مراقبت تسکینی نیز کاهش می یابد. میزان بستری شدن در بیمارستان های دولتی برای مراقبت تسکینی برای کسانی که در مناطق دور و بسیار دور از شهر های بزرگ زندگی می کنند (به ترتیب از 13.6 و 13.7 از هر 10000 نفر جمعیت) کاهش می یابد. این نرخ برای مناطق منطقه ای داخلی (21.5 در هر 10 هزار) و مناطق خارج از منطقه (23.7 در هر 10 هزار) بالاترین بود . در مقابل ، میزان بستری شدن در بیمارستان های دولتی برای سایر مراقبت های پایان زندگی در تمام مناطق دورافتاده مشابه بود.ه است. مردم بومی جزیره و جزایر تنگه تورس در مقایسه با سایر استرالیایی ها از نظر طیف وسیعی از شاخص های مربوط به سلامت و اقتصاد در معرض آسیب هستند.

مراقبت در منزل

اکثر ایالت ها و سرزمین ها برنامه های بیمارستان در خانه (HITH) را اجرا می کنند ، که تحت آن بیماران از نوع مراقبت از بیمارستان ارائه می شوند ، به عنوان یک بیمار بستری طبقه بندی می شوند ، اما این مراقبت ها را در خانه خود به عنوان جایگزینی برای بیمارستان دریافت می کنند. بیماران بستری که تحت HITH  قرار می گیرند ممکن است در پایان عمر در خانه خود بستری باشند. اگرچه برای بیماران HITH نیز ممکن است که در پایان عمر به بیمارستان برگردند.

نیروی کار مراقبت تسکینی

نیروی کار مراقبت تسکینی متشکل از تعدادی گروه حرفه ای بهداشتی از جمله پزشکان متخصص تسکین پزشکی ، پرستاران ، پزشکان عمومی (پزشکان عمومی) ، داروسازان ، سایر متخصصان پزشکی (مانند متخصصان آنکولوژی و سالمندان) ، و همچنین سایر کارکنان بهداشت ، کارکنان پشتیبانی است.

پزشکان متخصص طب تسکینی

داوطلبان دریافت تخصص در طب تسکینی برای تبدیل شدن به پزشک تسکینی باید دوره آموزشی ویژه ای را بگذرانند. متخصصان پزشکی تسکین ملزم به گذراندن 3 سال آموزش تمام وقت در یکی از دو گروه اطفال یا بزرگسالان تحت نظارت یک متخصص طب تسکینی هستند. کارآموزان موفق، پروانه همکاری با کالج سلطنتی پزشکان استرالیا (FRACP) یا فلوشیپ بخش طب تسکینی استرالیا (FAChPM) را کسب می کنند که برای فعالیت به عنوان پزشک تسکینی در استرالیا یا نیوزیلند معتبر هستند. پزشکان ممکن است یک دوره بالینی کوتاه مدت 6 ماهه در پزشکی تسکینی را پشت سر بگذارند ، اما این دوره منجر به اعتبار متخصص نمی شود. پرستاران مراقبت های تسکینی، پرستاران ثبت شده ای هستند که دوره تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد به پایان رسانده اند و توسط هیئت پرستاری و مامایی تأیید می شوند تا به طور مستقل و به طور مشترک در محدوده عمل برای تشخیص ، برنامه ریزی و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی جامع با فعالیت کنند. علاوه بر این ، پرستاران در صورت تمایل به کار در زمینه مراقبت های تسکینی ، ممکن است دوره های کوتاه مدت یا جامع تری (از جمله گواهینامه تحصیلات تکمیلی و مدارک کارشناسی ارشد) را بگذرانند.

در استرالیا 271 پزشک پزشکی تسکینی در سال 2018 استخدام شده است که 0.8٪ کل پزشکان متخصص این کشور را تشکیل می دهند. به عبارت دیگر تقریباً از هر 130 متخصص پزشکی شاغل، 1 نفر متخصص طب تسکینی است.

پزشکان پزشکی تسکینی در سال 2018 به طور متوسط ​​38.3 ساعت در هفته کار کرده اند که کمتر از میانگین ساعات هفتگی برای همه متخصصان پزشکی شاغل (43.1 ساعت) است. میانگین ساعات کلینیکی 7/29 ساعت در هفته است که کمتر از کل متخصصین شاغل بود (9/35).

پزشکان عمومی در مراقبت تسکینی

پزشکان عمومی (GP) نقش مهمی در مراقبت های تسکینی و همچنین به طور گسترده تر سیستم مراقبت های بهداشتی دارند. با این حال ، هیچ اطلاع دقیقی از میزان فعالیت  پزشکان عمومی در  مراقبت های تسکینی وجود ندارد. علاوه بر این ، در حالی که برنامه مزایای مدیکر (MBS) شامل موارد خاصی برای خدمات تخصصی پزشکی تسکینی است (که توسط متخصصان پزشکی تسکینی ارائه می شود) لیکن میزان خدمات مربوط به مراقبت تسکینی ارائه شده توسط پزشکان عمومی را نمی توان از داده های موجود Medicare تعیین کرد.

پرستاران مراقبت های تسکینی

در  سال 2018، 3528 پرستار مراقبت تسکینی در استرالیا مشغول به کار بودند که 1.1٪ یا 1 از  هر 95 پرستار شاغل است. در سال 2018 ، بیش از 9 نفر از 10 نفر (6/92 درصد) پرستار مراقبت تسکینی زن بودند. پرستاران مراقبت تسکینی در سال 2018 به طور متوسط ​​32.8 ساعت در هفته کار کردند که کمتر از کل ساعت کار تمام پرستاران شاغل (4/33 ساعت) بود. با این حال ، پرستاران مراقبت تسکینی به طور متوسط ​​ساعات بالینی کمی بیشتر از همه پرستاران شاغل کار کردند (به ترتیب 30.3 و 29.6 ساعت).

مراقبت های حمایتی و تسکینی در ترکیه

نیاز به مراقبت های حمایتی و تسکینی در ترکیه به دلیل افزایش جمعیت کشور و افزایش شیوع سرطان به سرعت در حال افزایش است. به موازات افزایش بیماران مبتلا به سرطان در ترکیه ،از سال 2009 وزارت بهداشت ترکیه یک برنامه ملی کنترل سرطان را برای 5 سال آغاز کرد. این برنامه شامل پنج عنوان اصلی است: ثبت ، پیشگیری ، غربالگری و تشخیص زودرس ، درمان و سرانجام مراقبت تسکینی. در این میان، نازل‌ترین جایگاه در برنامۀ کنترل سرطان ترکیه به مراقبت های تسکینی اختصاص یافته بود. بنابراین، وزارت بهداشت ترکیه، پروژه ای موسوم به «پالیا-تورک» (The Pallia-Turk) را در سال 2010 راه اندازی کرد.

با راه اندازی پالیا-تورک، ترکیه برنامه ای را برای آموزش پزشکانی با تخصص مراقبت های حمایتی و تسکینی و گنجاندن برنامه های آموزشی حمایتی و تسکینی در دیگر رشته های مرتبط (پرستاری اونکولوژی ، اونکولوژی ، تخصص درد ، تخصص بیهوشی ، تخصص داخلی ، تخصص اطفال ، آسیب شناسی ، مددکاری اجتماعی ، روانشناسی ، هنر درمانی و مشاوره معنوی) به اجرا در آورد. به علاوه نهاد های نظارتی مامور شدند تا بر موانع نظری، فرهنگی و مالی که بالینگران در مسیر ارتقا مراقبت های تسکینی و کنترل درد با آن روبرو بودند، غلبه کنند. دپارتمان کنترل سرطان با برخی از تشکل های حرفه ای ملی (مانند انجمن مراقبت های تسکینی ترکیه ، انجمن پزشکی و پرستاری انکولوژی ترکیه و انجمن انکولوژی ترکیه) و بین المللی (همچون کنسرسیوم سرطان خاورمیانه (MECC)، سازمان بهداشت جهانی، Català d’Oncologia، WHO ICO، نقاهتگاه سن دیگو، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) ، اتحادیه بین المللی کنترل سرطان (UICC)) همکاری نزدیکی را آغاز کرد.

وضعیت کنونی

واحدهای مراقبت تسکینی در بیمارستان های دانشگاهی ، بیمارستان هایی که توسط بیمارستان های دولتی ترکیه و بیمارستان های خصوصی اداره می شوند ، ایجاد شده اند. بر اساس داده های سال 2015 ارائه شده توسط وزارت بهداشت ترکیه ، 87 واحد مراقبت تسکینی وجود دارد که توسط وزارت بهداشت ترکیه تأیید شده است.

هر ساله پرستاران ، پزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی که آموزش مراقبت تسکینی را دریافت کرده اند در این مراکز به خدمت گماشته می شوند. آموزش ها و مفاهیم مراقبت تسکینی در برنامه درسی کلیه مدارس پرستاری و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی ادغام خواهد شد. همچنین دستورالعمل های مراقبت تسکینی بومی منطبق با ساختار فرهنگی کشور نیز در دست تدوین است.

نقش پرستاران در برامه ملی مراقبت های حمایتی و تسکینی ترکیه

پرستاران مهمترین نقش را در پروژه Pallia-Turk بر عهده دارند. پرستاران در تمام مراحل سرطان ، در حین درمان و مراقبت با بیماران در تماس هستند و در تلاش برای مراقبت با هدف به حداکثر رساندن کیفیت زندگی بیماران سرطانی و خانواده های آنها ، نقش مهمی را ایفا می کنند. پرستاران مراقبت های تسکینی در ترکیه، نقش اصلی و انحصاری در حمایت از حق بیماران، حفظ کیفیت زندگی ایشان برای بیشترین زمان ممکن و ایجاد امکان تجربه مرگ آرام برای بیمار را بر عهده دارند.

چالش ها

فقدان فرصت های آموزش و آموزش مراقبت تسکینی بیشترین سدی است که در توسعه مراقبت تسکینی در ترکیه گزارش شده است. مراقبت تسکینی به طور کلی هنوز در برنامه درسی پرستاری در دو سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد ادغام نشده است. در بعضی از دانشکده های پرستاری آموزش مراقبت تسکینی برای دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری کم است. پرستاران پس از فارغ التحصیلی ، دانش و مهارت مراقبت تسکینی وی را از برنامه هایی با قالب های مختلف: کارگاه ها ، سمینارها و دوره ها کسب می کنند

چندین سمینار و کارگاه آموزشی با همکاری ملی (انجمن مراقبت های تسکینی ترکیه ، انجمن ترکیبی پزشکی پرستاری آنکولوژی پزشکی و انکولوژی ترکیه) و بین المللی [کنسرسیوم سرطان خاورمیانه (MECC) ، سازمان بهداشت جهانی ، جامعه پرستاری انکولوژی ، اروپا انجمن پرستاری انکولوژی] سازمانهایی برای پرستاران. در آینده ، این سمینارها و کارگاه های ملی و بین المللی به طور فزاینده ای ادامه خواهد یافت و برای ایجاد مشارکت ها و شبکه ها برنامه ریزی شده است. مطالعاتی برای تقویت مراقبت های تسکینی در سراسر کشور آغاز شده است و ادامه این مطالعات برنامه ریزی شده است.

چشم انداز

مراقبت های تسکینی در ترکیه در حال توسعه است که یکی از کشورهای در حال توسعه است. وزارت بهداشت ترکیه یک برنامه ملی مراقبت تسکینی مستقر در خانه را در سال 2010 آغاز کرد و خدمات مراقبت تسکینی در خانه با تیم مراقبت از منزل بین حرفه ای ادامه دارد. با این حال ، افزایش آگاهی متخصصان بهداشت درباره مراقبت های تسکینی در منزل ضروری است. مراقبت های تسکینی پری ناتال در کشور ما شروع به مطالعه کرده است. مطالعات ما پیشرفت در مراقبت های تسکینی حاملگی برای حمایت از والدین و ارائه مراقبت های شایسته آنها است.

مراقبت های حمایتی و تسکینی در ایتالیا

از آن جا که ایتالیا پیرترین جمعیت را در اروپا دارد، مراقبت هاي تسکینی روز به روز اهمیت بیشـتري پیـدا مـی کننـد. ماننـد دیگـر کشورهاي با دولت هاي غیرمتمرکز بین ارائه خدمات مراقبت هاي تسکینی به شهروندان در مناطق مختلف ناهماهنگی وجـود دارد. در این کشور نابرابري در دسترسی به مراقبت هاي تسکینی به شدت با وضعیت اجتماعی-دموگرافیک آن منطقه متناسـب اسـت: بـه لحاظ آماري افراد در منطقه ایتالیاي شمالی با احتمال بسیار بیشتري در پایان عمر زیر نظر پزشک مراقبـت مـی شـوند تـا در منطقـه جنوبی.

در ایتالیا 153 مراقبت در منزل، 90 هاسپیس، 10 کلینیک روزانه و 5 واحد بستري بیمارستانی در مجموع 258 سرویس مراقبت هـاي تسکینی ویژه بزرگسالان و 9 مرکز در مجموع خدمات ویژه اطفال را ارائه می دهند. عمده خدمات به شکل مراقبت در منزل ارائه می شود.

نیروي انسانی

بیش از 2000 پزشک و پرستار به همراه 140 روان شناس در مراقبت هاي تسکینی فعالیت می کنند؛ با ایـن حـال، آمـوزش رسـمی اندکی در این زمینه وجود دارد. هم چنین داوطلبان اجتماعی نقش مهمی در اقبت هاي تسکینی دارند؛ اگر چه کـه در منطقـه جنـوبی بیشتر خانواده ها ترجیح می دهند خودشان از خویشاوندانشان مراقبت کنند.

آموزش

نیروي انسانی مساله آموزش در مراقبت هاي تسکینی نیز با همان مشکل نابرابري مذکور در بخش هاي مختلـف دسـت بـه گریبـان اسـت، بـدین صورت که بیشتر کورس هاي آموزشی در شمال ایتالیا وجود دارد. از آن جا که طب تسکینی به عنوان یک تخصص در ایتالیا وجود ندارد، بنابراین مراقبت هاي تسکینی زیر تظر متخصصین انکولـوژي و بیهوشی و نیز پزشکان عمومی انجام می شود، که در بسیاري موارد به خوبی با اصول کنترل درد و حمایت عاطفی بیماران آشـنایی لازم را ندارند. آموزش در مراقبت هاي تسکینی عمدتا وابسته به بخش خصوصی است و از این رو در مناطق مختلف بسـیار متفـاوت و وابسـته بـه دوره هاي ارائه شده توسط مرکز ارائه کننده آن است. به هر حال دوره هاي آموزشی پـس از فـارغ التحصـیلی وجـود دارد، امـا آموزش مدیریت درد در طول تحصیل به خوبی انجام نمی شود.

تامین منابع مالی

از آن جا که سیستم مراقبت هاي بهداشتی در مناطق مختلف کشور متفاوت است، نحوه پرداخت هزینه هاي مراقبت هـاي تسـکینی نیز داراي تفاوت هاي بسیاري است. تخمین زده می شود که حدود 250 تا از خدمات توسط دولت تامین مالی می شـوند. هـم چنـین 137 خدمت توسط سازمان هاي مردم نهاد و بخش خصوصی حمایت می شود و 155 خدمت هم از بخش خصوصی و هـم عمـومی تامین مالی می شود.

سیاست گذاري

مراقبت هاي بهداشتی تا حد زیادي به صورت منطقه اي مدیریت می شود، سیاستی که باعث ایجاد مـدل هـاي متفـاوتی از سیسـتم هاي مراقبت و نحوه بازپرداخت هزینه ها در سراسر کشور شده است. سیاست گذاري در زمینه مراقبت هاي تسکینی در ایتالیا به سال 2000-1990 بر می گردد، زمانی که گایدلاین هایی براي ایجاد شبکه هاسپیس منطقه اي و به عنوان حداقل دستورالعمل هاي لازم سازمانی، تدوین شد. هم چنین در سال 2005 ،دولت تلاش کرد تا طرحی براي راه انـدازي کـورس هـاي تخصصـی مراقبـت هـاي تسکینی بعد از فارغ التحصیلی و نیز قانونی کردن دستورالعمل هاي پیشرفته در زمینه مراقبت هاي تسکینی ارائه کند، اما اطلاعاتی از نحوه تکمیل این طرح در دست نیست. هم چنین در سـال 2006 پـروژه Bambino Progetto) پـروژه کودکـان) توسـط وزارت  بهداشت و موسسه ماروزا جهت ایجاد شبکه مراقبت در منزل ویژه کودکان راه اندازي شد که یکی از شـبکه هـا بـا موفقیـت شـکل گرفت و 3 تاي دیگر در حال برنامه ریزي هستند. هم چنین یک کمیسیون در وزارت بهداشت متشکل از برجسته ترین افراد خبره در این زمینه وجود دارد که در حال تدوین طرح ملی مراقبت هاي تسکینی می باشد.

مراقبت های حمایتی و تسکینی در ترکیه

نیاز به مراقبت های حمایتی و تسکینی در ترکیه به دلیل افزایش جمعیت کشور و افزایش شیوع سرطان به سرعت در حال افزایش است. به موازات افزایش بیماران مبتلا به سرطان در ترکیه ،از سال 2009 وزارت بهداشت ترکیه یک برنامه ملی کنترل سرطان را برای 5 سال آغاز کرد. این برنامه شامل پنج عنوان اصلی است: ثبت ، پیشگیری ، غربالگری و تشخیص زودرس ، درمان و سرانجام مراقبت تسکینی. در این میان، نازل‌ترین جایگاه در برنامۀ کنترل سرطان ترکیه به مراقبت های تسکینی اختصاص یافته بود. بنابراین، وزارت بهداشت ترکیه، پروژه ای موسوم به «پالیا-تورک» (The Pallia-Turk) را در سال 2010 راه اندازی کرد.

با راه اندازی پالیا-تورک، ترکیه برنامه ای را برای آموزش پزشکانی با تخصص مراقبت های حمایتی و تسکینی و گنجاندن برنامه های آموزشی حمایتی و تسکینی در دیگر رشته های مرتبط (پرستاری اونکولوژی ، اونکولوژی ، تخصص درد ، تخصص بیهوشی ، تخصص داخلی ، تخصص اطفال ، آسیب شناسی ، مددکاری اجتماعی ، روانشناسی ، هنر درمانی و مشاوره معنوی) به اجرا در آورد. به علاوه نهاد های نظارتی مامور شدند تا بر موانع نظری، فرهنگی و مالی که بالینگران در مسیر ارتقا مراقبت های تسکینی و کنترل درد با آن روبرو بودند، غلبه کنند. دپارتمان کنترل سرطان با برخی از تشکل های حرفه ای ملی (مانند انجمن مراقبت های تسکینی ترکیه ، انجمن پزشکی و پرستاری انکولوژی ترکیه و انجمن انکولوژی ترکیه) و بین المللی (همچون کنسرسیوم سرطان خاورمیانه (MECC)، سازمان بهداشت جهانی، Català d’Oncologia، WHO ICO، نقاهتگاه سن دیگو، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) ، اتحادیه بین المللی کنترل سرطان (UICC)) همکاری نزدیکی را آغاز کرد.

وضعیت کنونی

واحدهای مراقبت تسکینی در بیمارستان های دانشگاهی ، بیمارستان هایی که توسط بیمارستان های دولتی ترکیه و بیمارستان های خصوصی اداره می شوند ، ایجاد شده اند. بر اساس داده های سال 2015 ارائه شده توسط وزارت بهداشت ترکیه ، 87 واحد مراقبت تسکینی وجود دارد که توسط وزارت بهداشت ترکیه تأیید شده است.

هر ساله پرستاران ، پزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی که آموزش مراقبت تسکینی را دریافت کرده اند در این مراکز به خدمت گماشته می شوند. آموزش ها و مفاهیم مراقبت تسکینی در برنامه درسی کلیه مدارس پرستاری و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی ادغام خواهد شد. همچنین دستورالعمل های مراقبت تسکینی بومی منطبق با ساختار فرهنگی کشور نیز در دست تدوین است.

نقش پرستاران در برامه ملی مراقبت های حمایتی و تسکینی ترکیه

پرستاران مهمترین نقش را در پروژه Pallia-Turk بر عهده دارند. پرستاران در تمام مراحل سرطان ، در حین درمان و مراقبت با بیماران در تماس هستند و در تلاش برای مراقبت با هدف به حداکثر رساندن کیفیت زندگی بیماران سرطانی و خانواده های آنها ، نقش مهمی را ایفا می کنند. پرستاران مراقبت های تسکینی در ترکیه، نقش اصلی و انحصاری در حمایت از حق بیماران، حفظ کیفیت زندگی ایشان برای بیشترین زمان ممکن و ایجاد امکان تجربه مرگ آرام برای بیمار را بر عهده دارند.

چالش ها

فقدان فرصت های آموزش و آموزش مراقبت تسکینی بیشترین سدی است که در توسعه مراقبت تسکینی در ترکیه گزارش شده است. مراقبت تسکینی به طور کلی هنوز در برنامه درسی پرستاری در دو سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد ادغام نشده است. در بعضی از دانشکده های پرستاری آموزش مراقبت تسکینی برای دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری کم است. پرستاران پس از فارغ التحصیلی ، دانش و مهارت مراقبت تسکینی وی را از برنامه هایی با قالب های مختلف: کارگاه ها ، سمینارها و دوره ها کسب می کنند

چندین سمینار و کارگاه آموزشی با همکاری ملی (انجمن مراقبت های تسکینی ترکیه ، انجمن ترکیبی پزشکی پرستاری آنکولوژی پزشکی و انکولوژی ترکیه) و بین المللی [کنسرسیوم سرطان خاورمیانه (MECC) ، سازمان بهداشت جهانی ، جامعه پرستاری انکولوژی ، اروپا انجمن پرستاری انکولوژی] سازمانهایی برای پرستاران. در آینده ، این سمینارها و کارگاه های ملی و بین المللی به طور فزاینده ای ادامه خواهد یافت و برای ایجاد مشارکت ها و شبکه ها برنامه ریزی شده است. مطالعاتی برای تقویت مراقبت های تسکینی در سراسر کشور آغاز شده است و ادامه این مطالعات برنامه ریزی شده است.

چشم انداز

مراقبت های تسکینی در ترکیه در حال توسعه است که یکی از کشورهای در حال توسعه است. وزارت بهداشت ترکیه یک برنامه ملی مراقبت تسکینی مستقر در خانه را در سال 2010 آغاز کرد و خدمات مراقبت تسکینی در خانه با تیم مراقبت از منزل بین حرفه ای ادامه دارد. با این حال ، افزایش آگاهی متخصصان بهداشت درباره مراقبت های تسکینی در منزل ضروری است. مراقبت های تسکینی پری ناتال در کشور ما شروع به مطالعه کرده است. مطالعات ما پیشرفت در مراقبت های تسکینی حاملگی برای حمایت از والدین و ارائه مراقبت های شایسته آنها است.

مراقبت های تسکینی در چین

تاریخچه

در چین مراقبت های تسکینی و آسایشگاهی یک پدیده ی نوظهور می باشد. در سال 1988 اولین مرکز تحقیقات مراقبت تسکینی در دانشگاه علوم پزشکی تیانجین تاسیس شد. یکی از مهم ترین مراحل توسعه ی مراقبت های تسکینی در چین ، تاسیس انجمن مراقبت های تسکینی و آسایشگاهی در سال 1993 بود که می تواند به عنوان نقطه ی عطفی در تاریخ مراقبت تسکینی در چین در نظر گرفته شود. 3 سال بعد مجله ی مراقبت های تسکینی و آسایشگاهی ایجاد شد که تا حد زیادی توسعه ی مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی را در محیط های دانشگاهی چین تقویت می کرد. در سال 1998، با تامین بودجه یک خیر به نام لی جیاچنگ اولین بیمارستان با پذیرش رایگان وابسته به دانشگاه شانتو در چین تاسیس شد تا مراقبت های تسکینی را برای بیماران مبتلا به سرطان در مراحل پایانی زندگی فراهم کند. تا کنون 32 مرکز آسایشگاهی در سراسر چین با کمک بنیاد لی جیاچنگ تاسیس شده است. در سال 2004 وزارت بهداشت این کشور اعلام کرد که وجود مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی یکی از استانداردهای اعتباربخشی بیمارستان های عمومی است. این امر تاسیس مراکز مراقبت های تسکینی را در سراسر بیمارستان های چین تسریع کرد. با وجود آگاهی روز افزون از اهمیت مراقبت های تسکینی و آسایشگاهی برای بیماران مبتلا به سرطان در مراحل پایانی عمر، مراقبت های تسکینی در چین هنوز توسعه نیافته است. طبق گزارش انجمن مراقبت از زندگی چین تا کنون 32 بیمارستان و حدود 120 مرکز مراقبت تسکینی در بیمارستان های خصوصی و دولتی در سراسر چین وجود دارد.

در دسترس بودن دارو

30سال پیش یک مانع عمده در مدیریت کارآمد درد، دسترسی محدود به مواد افیونی و سایر داروهای ضروری برای مراقبت از بیماران در حال مرگ بود. با این حال در دو دهه ی گذشته، پیشرفت های مهمی صورت گرفته است. پر کاربرد ترین داروهای تسکین دهنده  و ضد درد مطابق با فهرست داروهای تسکینی ضروری سازمان بهداشت جهانی تحت پوشش بیمه قرار گرفتند. شورای ایالت چین برای اطمینان از مصرف کافی مواد افیونی برای استفاده ی پزشکی بیماران مبتلا به درد، مقررات مربوط به مواد افیونی و روان گردان را در سال 2005 صادر کرد. این تلاش ها باعث افزایش دسترسی به مواد افیونی برای بیماران مبتلا به درد سرطانی شده است.

آموزش به بیمار و حمایت از مردم:

برنامه های آموزشی بسیاری در استان ها و شهرهای چین وجود دارد. 5 سال گذشته پرستاران در بیمارستان سرطان پکن، یک برنامه ی آموزشی به نام برنامه ی آموزش درد برای بیماران مبتلا به درد سرطان ارائه دادند. در این برنامه ی آموزشی بیماران آموختند که داروهای مسکن خود را به طور منظم مصرف کنند و نگرانی های خود را در رابطه با مصرف مواد افیونی برطرف سازند. در همان دوره 1600 بیمار و خانواده هایشان در بیمارستان حضور داشتند. در سال 2016 یک برنامه ی پرستاری برای اعضای خانواده اجرا شد. این برنامه به اعضای خانواده در مورد چگونگی مراقبت از عزیزانشان، مقابله با احساسات، گفت و گو در مورد مرگ، احترام به حق بیماران در دانستن حقیقت و تصمیم گیری آموزش داده بود. در چین سازمان های غیر دولتی بسیاری برای ارائه ی مراقبت های آسایشگاهی وجود دارند. انجمن مراقبت زندگی که در سال 2006 تاسیس شد، مراقبت از سالمندان و امور اجتماعی را بر عهده دارد و انجمن بهبود اراده پکن که در سال 2013 تاسیس شد خواستار مرگ با وقار برای بیماران بود.

امکانات محدود برای ارائه ی مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی:

اگرچه در دهه های گذشته، امکانات زیادی برای ارائه ی انواع خدمات آسایشگاهی و تسکینی در بسیاری از استان ها وجود داشته است اما هیچ یک از این اشکال به طور گسترده در سیستم اصلی مراقبت های بهداشتی ادغام نشده است. با توجه به افزایش جمعیت و تعداد بیماران مبتلا به بیماری های تهدید کننده ی زندگی، تعداد تاسیسات برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده به مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی کافی نیست. هم چنین در حال حاضر بیشتر خدمات آسایشگاهی و مراقبت های تسکینی در بیمارستان های عالی صورت می گیرد.

داروهای ضروری برای مراقبت تسکینی: 

nر مورد در دسترس بودن دارو، داروهای مسکن در بیمارستان های بزرگ و بیمارستان های تخصصی مانند بیمارستان های سرطان به راحتی در دسترس هستند در حالی که بسیاری از بیمارانی که در جوامع روستایی و دور دست زندگی می کنند به مواد افیونی دسترسی محدودی دارند.

چالش های آموزشی:

افزایش تقاضای مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی نیازمند متخصصان حرفه ای و با دانش بیش تری است. اگرچه تلاش ها برای بهبود فرصت های آموزشی در جریان است، اما اجرای آموزش بین دانشکده های پرستاری و بیمارستان ها متفاوت است و باعث ایجاد ناهماهنگی در نتایج آموزش می شود. در برخی از دانشکده های پرستاری، مفاهیم مراقبت تسکینی و آسایشگاهی هنوز در مفاهیمی مانند پرستاری سالمندی و سلامت جامعه ادغام شده است. در برخی بیمارستان های تخصصی دوره های مراقبت تسکینی از طریق آموزش نهادی برای همه ی پرستاران ارائه می شود اما این عمل در بیمارستان های چین به خصوص در مناطق دور افتاده و روستایی فراگیر نیست. تا به امروز هنوز هیچ برنامه ی صدور گواهینامه ای برای پرستاران مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی در چین وجود ندارد.

چالش های فرهنگی:

اگرچه اعتقاد بر این است که مرگ بخش طبیعی از زندگی است، چینی ها فکر کردن در رابطه با مرگ را دشوار می دانند. بسیاری از مردم تصور غلطی دارند که ارائه ی مراقبت های آسایشگاهی و تسکینی به معنای انتهای زندگی و چشم پوشی ارائه دهندگان مراقبت سلامت از آن هاست. آن ها نمی خواهند به عنوان افرادی که در حال احتضار هستند قلمداد شوند. در نتیجه بسیاری از بیماران از دریافت خدمات خودداری می کنند اگرچه مرگ و بیماری اجتناب ناپذیر و از ضروریات زندگی است اما اکثر مردم تمایلی به مواجهه با آن ندارند. لذا در برخی شرایط که درمان غیر ممکن است اقدامات طولانی کننده ی حیات همچنان تداوم می یابد که نه تنها درد و رنج بیمار را افزایش می دهد بلکه به طور بالقوه منجر به مرگ با علت نامشخص می گردد.

نظام مراقبت‌های حمایتی و تسکینی در فرانسه

ساختار ارائه خدمات

علی رغم وجود کاستی‌هایی در خدمات مراقبت‌های تسکینی مانند تعصبات حرفه ای در تجـویز اپیوئیـدها، سیسـتم مراقبـت‌های تسکینی فرانسه به لحاظ دسترس پذیری گسترده، تنوع خدمات و ساختار تحقیقاتی ای که توسط وزارت بهداشت و مجلس به صورت مستمر حمایت می‌شود، بسیار قابل توجه است، و فرانسه موفق به کسب رتبه ششم در ارائۀ این مراقبت‌ها در بین کشورهای اروپایی را کسب کند.

در فرانسه تعداد 84 تیم مراقبت در منزل، 78 واحد بستری بیمارستانی و 39 تیم مشـاوره ای بیمارسـتانی و در مجمـوعْ 201 واحد، مراقبت‌های تسکینی بزرگسالان را ارائه می‌دهند. لازم به ذکر است که در فرانسـه  برنامۀ مراقبـت‌های حمایتی و تسـکینی ویـژه اطفال تعریف نشده است، از این رو تعداد دقیق واحد‌های مراقبت‌های تسکینی اطفال نامعلوم است.

مراقبت‌های تسکینی در فرانسه از بیمارستان‌ها منشا گرفته و هم اکنون نیز بیشترین گروه‌های ارائه خدمات در این بخش متمرکز شده اند، اگرچه که در سال‌های اخیر مراقبت در منزل نیز به سرعت توسعه یافته است. طی 10 سال اخیر با استناد به تعداد خـدمات مراقبتی افزایش یافته، 110 سازمان با 15000 نیروی انسانی، رشدْ در این زمینه چشمگیر بوده است.

واحد بستری بیمارستانی	تیم مشاوره ای بیمارستانی	مراقبت در منزل	مجموع
78	39	84	201

فرایندهای اصلی

پوشش مراقبت‌های حمایتی و تسکینی

 با داشتن 63.4 میلیون جمعیت و مجموعا 201 واحد مراقبت‌های تسکینی، نسبت خدمات به جمعیت در فرانسه برابـر با 1:315000 می‌باشد. هم چنین تعداد کل تخت‌های مراقبت تسکینی حدود 1615 تخت برآورد می‌شود.

ارائه خدمات حمایتی و تسکینی

 هر پنج خدمت مراقبت جسمانی، مراقبت معنوی، مراقبت فرهنگی – اجتماعی و مراقبت روانی و حمایت از خانواده و مراقبان بیمار در کنار مراقبت‌های مختص روزهای پایانی زندگی و مراقبت‌های پس از مرگ در این کشور ارائه می‌شوند.

فرایندهای پشتیبان

 تامین نیروی انسانی

 تعداد حدودا 400 پزشک و 2000 پرستار مشغول به فعالیت در زمینه مراقبت‌های تسـکینی در فرانسـه وجـود دارد. تعـداد داوطلبـان اجتماعی و دیگر افراد درگیر در این حیطه نامشخص است؛ اگر چه که به عنوان نمونه یک تیم مشاوره ای بیمارستانی متشـکل از دو پزشک، پنج پرستار، یک روان شناس و یک منشی است.

آموزش نیروی انسانی

 علی رغم وجود دوره‌های آموزشی پس از فارغ التحصیلی در زمینه مراقبت‌های تسکینی که گذراندن دوره‌های آن جهت فعالیـت در این حیطه ضروری است، و نیز وجود دوره‌های آموزشی مراقبت‌های تسکینی در برنامـه بیمارسـتان‌های آموزشـی، بسـیاری از پزشکان فرانسوی از ناکافی بودن آموزش در زمینه نحوه مدیریت درد اظهار نارضایتی می‌کنند.

تامین دارو

تجویز داروهای اپیوئیدی نیاز به تخصص دارد، در واقع نسبت به تجویز این داروهـا توسـط پزشـک عمـومی و بسـیاری از پزشـکان مراقبت‌های تسکینی مقاومت شدیدی وجود دارد. با این حال فرانسه در مصرف مورفین رتبه چهاردهم را در بین کشورهای جهان دارد.

 تامین منابع مالی

 تامین مالی مراقبت‌های تسکینی کاملا با دیگر مراقبت‌های بهداشتی ادغام شده است، به نحوی که خدمات بیمارستانی برای تمامی بیماران رایگان است. اما خدمات مراقبت در منزل مکانیسم‌های متفاوتی در پرداخت هزینه‌ها دارد.

سیاستگذاری

سیاست گذاری در این زمینه به صورت دائمی انجام می‌شود و تقریبا هر 3 سال تجدیـد می‌شـود. در سـال 2006، بـرد عمـومی بهداشت سندی را با هدف معرفی مفاهیم کلیدی مراقبت‌های تسکینی به پزشکان عمومی، از جمله مراقبت در منزل، کنتـرل درد و حمایت از خانواده بیمار، منتشر کرد.

شروع قانون گذاری در این زمینه به سال 1986 برمی گردد و از آن پس به طور منظم تجدیدنظر و بازبینی می‌شود. این قوانین حق بهره مندی از مراقبت‌های تسکینی را برای تمامی بیمارانی که به آن نیاز دارند به رسمیت می‌شناسـد؛ هـم چنـین قـوانینی بـرای آموزش و تربیت و نیز پرداخت کمک هزینه به مراقبینی که برای مراقبت از عضوی از خانواده که رو به پایان عمر است، 3 ماه مرخصی گرفته اند، تدارك دیده شده است.

اوتانازی و  خودکشی تسهیل شده، قانونی تلقی نمی‌شوند، اگر چه که دستورالعمل عدم احیا از 2005 در قانون حقوق بیمار و مراقبت‌های پایان عمر دیده شده است.